ရခိုင္ျပည္နယ္ရွိ ရိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳးမ်ား ႏိုင္ငံသားျဖစ္ေရး

ဘူးသီးေတာင္အမတ္ အေမး -ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦးခင္ရီ အေျဖ -

 


ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ႐ံုးေဟာင္းတြင္ ဒီဇင္ဘာလ ၈ ရက္ေန႔က ျပဳလုပ္ေသာ ရခိုင္ျပည္နယ္အေရး သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ၌ ဘူးသီးေတာင္ မဲဆႏၵနယ္၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးေရႊေမာင္ေမးျမန္းသည့္ ရခိုင္ျပည္နယ္ရွိ ဘဂၤါလီလူမ်ိဳးမ်ား ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ခြင့္ ကိစၥအေပၚ ေမးျမန္းခ်က္အေပၚ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အား၀န္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦးခင္ရီ ၏ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ရွင္းလင္းေျပာၾကားခ်က္မ်ားမွာ ရခိုင္ျပည္နယ္အတြင္းအျငင္းပြားဖြယ္ျဖစ္ေနေသာ ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာကိစၥ၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံမွ ၀င္ေရာက္ေနထိုင္ေသာ ဘဂၤါလီလူမ်ိဳးမ်ား ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္၊ မျဖစ္ခြင့္ကိစၥအေပၚ ရွင္းလင္းစြာ သိရွိႏိုင္၍ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။


 
 
 ဦးေရႊေမာင္ (ဘူးသီးေတာင္မဲဆႏၵနယ္၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)
နံပါတ္တစ္အခ်က္က ၇၈ နဲ႔ ၁၉၉၄ မွာ လူတစ္သိန္းရွစ္ေသာင္းေက်ာ္ရယ္၊ ႏွစ္သိန္းငါးေသာင္းရယ္၊ ႏွစ္ႏိုင္ငံအစိုးရ သေဘာတူညီခ်က္နဲ႔ ျပန္လက္ခံခဲ့တယ္။ အဲဒီလက္ခံခဲ့တဲ့ဟာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္လေက်ာ္ေလာက္က ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ ေၾကညာခ်က္လို႔ ေျပာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၾကားတာေပါ႔။ အမွန္တကယ္ဆိုတာကိုေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ၀န္ႀကီးဌာနက အတည္ျပဳရမွာေပါ႔။ ဒီလိုျမန္မာႏိုင္ငံသားအေနနဲ႔ လက္ခံခဲ့တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒီလိုဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ အဲဒီလိုအုပ္စုေတြက ႏွစ္သိန္းခြဲအနည္းဆံုးေပါ႔။ ဘာလို႔ဆို ၇၈ က တစ္သိန္းရွစ္ေသာင္းငါးေထာင္ဟာလည္း ဒီႏွစ္သိန္းခြဲထဲမွာ ျပန္ပါသြားတယ္ဆိုရင္ အနည္းဆံုးႏွစ္သိန္းခြဲရွိမွာေပါ႔။ ဒီလူေတြက ဒီလိုလက္ခံထားတဲ့အတြက္ ဒီအ ေထာက္အထားေတြက အားလံုးကလည္း စိစစ္တယ္။ UMHC ကလည္း ကူညီခဲ့တယ္။ လ၀က၊ လစကတို႔ကလည္း စစ္ေဆးခဲ့တဲ့အတြက္ အဲဒီဟာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္လိုမ်ားရွိလဲေပါ႔။
ေနာက္တစ္ခုက ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ေပးတယ္ဆိုတာက ႏိုင္ငံျခားသားကိုသာ ဥပေဒအရ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အတိအက်သိခ်င္တာက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရခိုင္ေဒသမွာရွိေနတဲ့ ရွစ္သိန္းခြဲေသာ လူေတြသည္ ႏိုင္ငံျခားသားျဖစ္မွသာ ႏိုင္ငံသားလုပ္လို႔ရမယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားမျဖစ္ဘဲ အျခား႐ႈေထာင့္တစ္ခုခုျဖစ္ေနလို႔ ရွိရင္ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေတာ့ အဘတို႔အေနနဲ႔ ဘယ္လိုကူညီေဆာင္ရြက္ေပးမယ္ဆိုတာကို သိလိုပါတယ္။

• ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးဦးခင္ရီ (လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အား၀န္ႀကီးဌာန)

နံပါတ္တစ္က ႏိုင္ငံသားမ်ား ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ ေမြးရာပါႏိုင္ငံသားနဲ႔ ဥပေဒအရ ႏိုင္ငံသားပါ။ ဒီႏွစ္နည္းမွာ ၁၈၈၇ ခုႏွစ္ဥပေဒအရဆိုရင္ ပုဒ္မ ၃၅ သည္ ေမြးရာပိုင္ႏိုင္ငံသားျဖစ္ပါတယ္။ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္က ၁၈၂၃ ခုႏွစ္မတိုင္မီ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ပင္ရင္းႏိုင္ငံအျဖစ္ မွီတင္းေနထိုင္တဲ့ လူမ်ိဳးႀကီး ၈ စုနဲ႔ ဆက္ႏြယ္တဲ့လူမ်ိဳး ၁၀၁ ပါးပါ။
ေနာက္ပုဒ္မ ၅ ဆိုတာက သူတို႔က ေမြးတဲ့သူေတြ ေမြးရာပါႏိုင္ငံသား ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ ဥပေဒအရ အဆင့္ဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ညီလို႔ျဖစ္လာတဲ့ႏိုင္ငံသား။ ဥပေဒအရ ႏိုင္ငံသားပါ။
ေနာက္တစ္ခ်က္ေျပာခ်င္တာက ခုနေျပာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္လက္ခံတဲ့သူေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားလို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း မွီတင္းေနထိုင္သူမ်ား ဥပေဒအရ ဒီႏိုင္ငံထဲမွာ ေနတဲ့သူကို မွတ္ပံုတင္ထားတဲ့သေဘာပါ။
အဲဒီေတာ့ ဒီေနရာ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ဥပေဒေပၚတာေလးကို ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းေလးရွင္းျပပါ႔မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ၁၈၂၃ ခုႏွစ္မွာ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ပထမစစ္ပြဲျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္အေနာက္ျခမ္း ရခိုင္ျပည္နယ္ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ ေရာက္တယ္။ တစ္ဖက္မွာရွိတဲ့ တိုင္းတစ္ပါးသား ပုဂိၢဳလ္ေတြက ဒီျမန္မာႏိုင္ငံထဲကို အတိုင္းအဆမရွိ၊ အတားအဆီးမရွိ ၀င္ၿပီးေတာ့ ေနထိုင္တယ္။ အေျခခ်တယ္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွာ လြတ္လပ္ေရးရတယ္။  ၁၈၂၃ ကေန ၁၉၄၈ ၾကားဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က သူ႔ကၽြန္အျဖစ္ေနခဲ့ရတဲ့ သေဘာျဖစ္ ပါတယ္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွာ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့အခါက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တု႔ိႏိုင္ငံမွာ တိုင္းတစ္ပါးသား ေတြမ်ားတယ္။ အဲဒီေတာ့ခုနေျပာတဲ့ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈ ဥပေဒ၊ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈ ေရြး ခ်ယ္ေရးဥပေဒႏွစ္ခုျပဌာန္းတယ္။ အဲဒီ ဥပေဒကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲစည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒအေပၚမွာ အေျခတည္ရတဲ့ ဥပေဒျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အားနည္းခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရိွခဲ့ပါတယ္။ ဥပမာတစ္ခုေျပာရရင္ ၿဗိတိသွ်အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ေနမ၀င္အင္ပါယာေပါ႔။ မည္သည့္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ ေနမ၀င္အင္ပါယာမွာ ေနခဲ့ဖူးတဲ့ သူဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၈ ႏွစ္မွ်လာေရာက္ ေနထိုင္ဖူးရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေပးရတယ္။ ၿဗိတိသွ်က ေနမ၀င္အင္ပါယာဆိုေတာ့ ေနရာအႏွံ႔ျဖစ္တဲ့သူေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၈ ႏွစ္ေလာက္ေနခဲ့ဖူးရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေပးရတယ္ဆိုတာက အဲဒီတုန္းက ဥပေဒမွာ ရွိခဲ့တယ္။
အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ၁၈၂၃ ခုႏွစ္ကေနၿပီးေတာ့ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးတဲ့ကာလအထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔က က်က်နနစိစစ္ႏိုင္တဲ့ သေဘာမရွိဘဲ တိုင္းတစ္ပါးပုဂိၢဳလ္ေတြကို လြယ္လြယ္ကူကူ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ ေပးရတဲ့ သေဘာရွိတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတက္တဲ့အခါမွာ ဒီအေျခအေနေပၚမွာၿခံဳငံုၿပီးေတာ့ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္မွာ ႏိုင္ငံသားဥပေဒကို ျပ႒ာန္းခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံသားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကဒ္ျပားေတြ ၆ မ်ိဳးေပးပါတယ္။
တစ္က ႏိုင္ငံသားစီစစ္ေရးကဒ္၊ ႏွစ္က Associatetd citizenship card ၊ ေနာက္တစ္ခုက Naturalizet Citizenship Card ၊ ေနာက္ NRC ေပါ့။ National Registration Card၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံသားရယ္လုိ႔ အတိအက်ေျပာလို႔ မရတဲ့ သံသယရွိတဲ့လူေတြအတြက္ ေလာေလာဆယ္ ဒီႏိုင္ငံထဲမွာ ေနထုိင္လုိ႔ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က White Card ဆုိၿပီးေပးပါတယ္။ ယာယီ အသိအမွတ္ျပဳ ကဒ္ျပားေပါ့။ ခုနေျပာသလို ဘယ္ႏိုင္ငံသားရယ္လုိ႔ အသိအမွတ္ျပဳလုိ႔ မရေသးဘူး။ အခ်က္အလက္ေတြ လိုေသးတယ္ေပါ့။ ဒီလုိအခ်က္ရွိတဲ့သူေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆုိ ဗဟိုအဖဲြ႕ကို ေလွ်ာက္ခြင့္ရွိတယ္။ အဲဒီလုိ ေလွ်ာက္လုိ႔ ခုနကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့အခ်က္အလက္ေတြ ညီတယ္ဆုိရင္ Naturatized Citizenship ျပ ႏိုင္ငံသားေပးတယ္။ အလိုအေလ်ာက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္သြားတယ္။ မ်ဳိးဆက္သံုးဆက္ေျမာက္မွာ ႏိုင္ငံသား စီစစ္ေရးကဒ္ရတယ္။ ခုန ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတဲ့ National Security Card ။ အဲဒီ Card သည္ ဥပေဒအရျဖစ္လာတဲ့ ႏိုင္ငံသားကဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေမြးရာပါ ႏိုင္ငံသားကဒ္မဟုတ္ဘူး။
ယခင္တုန္းကလည္း ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဘက္ကို ဟသၤာစီမံခ်က္တုိ႔၊ ဘာတုိ႔မွာ ထြက္ေျပးတာေတြရွိတယ္။ ေျပးတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျပန္လက္ခံတာရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာနထိုင္ခဲ့ဖူးသူျဖစ္ရမယ္။ သူ႕ဆႏၵအေလ်ာက္ ျပန္လာခ်င္တဲ့သူျဖစ္ရမယ္။ ဟိုမွာကေလးတစ္ေယာက္မြးတယ္ဆုိလည္းအဲဒီကေလးသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာတုန္းက ေပါင္းဖက္ခဲ့တဲ့သူနဲ႔ ရခဲ့တဲ့ကေလးျဖစ္ရမယ္။ အဲဒီေတာ့ ဟိုဘက္ႏိုင္ငံမွာေနတဲ့ သူကလည္း သက္ဆုိင္ရာတရား႐ံုးရဲ႕ ေထာက္ခံခ်က္ေတြပါရမယ္။ အဲဒီလုိလူမ်ဳိးကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဒီမွာျပန္ၿပီး လက္ခံခဲ့တဲ့ အစဥ္အလာရွိပါတယ္။ အဲဒါက ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ ေနခဲ့တဲ့သူကို ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳၿပီးသည္ျဖစ္ေစ၊ မျပဳရေသးသည္ျဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံမွာေနခဲ့ဖူးလုိ႔ ျပန္လက္ခံျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ျပန္ၿပီး လက္ခံတာေတြဟာင္ငံသားလို႔ပာလို႔မရပါဘူး။ လူသားခ်င္းစာနာေသာအားျဖင့္ ျပန္လက္ခံျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဒီလူေတြကိုေတာ့ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ခြင့္ေပးဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ျဖည့္ ေျပာခ်င္တာက ႏိုင္ငံသားမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကမၻာမွာ ဆံုးျဖတ္တဲ့ပံုစံေတြ ရွိပါတယ္။ တစ္ခုကေတာ့ ေျမေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ဆံုးျဖတ္တာ။ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြက အဲဒီႏိုင္ငံမွ ဘယ္ေလာက္ေနခဲ့လဲ။ ၅ ႏွစ္၊ ၁၀ ႏွစ္။ ဒါဆုိႏိုင္ငံသားျဖစ္ၿပီဆုိၿပီး ဆံုးျဖတ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြရွိတယ္။ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြက ေသြးေပၚမူတည္ၿပီး ဆံုးျဖတ္တာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေသြးနဲ႔စပ္ၿပီးေတာ့မွ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ ဆံုးျဖတ္တာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏိုင္ငံဟာ ေသြးနဲ႔ဆံုးျဖတ္တဲ့ႏိုင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ႏိုင္ငံမ်ဳိးေတြလည္း ကမၻာမွာအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။